Eskiden; 'Her mevsim ayrı güzel, zaman geçiyor, ömür bitiyor' derken dilimdeymiş meğer. Şimdi ise bu sözleri özümde hissediyorum ve yaşıyorum. Zaman akıp giderken bana sormuyor, durduramıyorsam , ben zamanı yönetiyorum.
İlk defa bir kış mevsimi bu kadar hızlı, eğlenceli ve yoğun geçti ve de benim en keyif aldığım kış mevsimi oldu. Evimden okula severek gidiyorum, saate fazla bakmıyorum, kaçıncı ders diye sormuyorum. Yaptığım işten, faydalı olmaktan keyif alıyorum. Zamanı gelince çocuklarımı almaya severek, özleyerek gidiyorum. Bilmiyorum İstanbul'dan mı, çocuklar büyüdüğünden mi? Daha mı az üşüyorum, daha mı çok yoruluyorum ya da tam tersi mi? Bildiğim birşey var ki ben artık etrafıma , sevdiklerime daha bilinçli bir sevgiyle bakıyorum. Beni mutsuz edecek şeylerden kaçınıyorum çünkü önce ben huzurlu olmalıyım ki etrafıma huzur ve mutluluk saçayım. Varsın mutfak dağınık kalsın , ütülerim biriksin ne çıkar! İçeriden seslenen yavrularım beklemez ki ! Onlara koşarım ben...
Kaygı duymuyorum zamana karşı çünkü her mevsim, her insan , herşey zamanı gelince gitmiyor mu? O yüzden ben de zaman benimken, mutlu olduğum gibi yönetip, boş geçirmemeye çalışıyorum. Herşeye sevgi ile bakmayı başarabilirsek hayat çok daha kolay oluyor. Yoksa okulda 28 evde 2 çocuk ile hayat bazen zorlaşabiliyor ama böyle düşününce, ne giden kışın ardından üzülüyorsun, ne de kapıdaki bahar ayaklarını yerden kesiyor...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder